Blogs

In Spanje grap ik vaak: In het Nederlands ben ik hilarisch, in het Engels grappig en in het Spaans… gewoon aardig. Klinkt leuk, maar het raakt wel iets: het is knetterlastig om jezelf te zijn in een nieuwe taal en cultuur. Je denkt dat je met een schone lei begint. Verhuizen, een nieuwe baan, nieuwe relatie of nieuwe vrienden… het voelt alsof je opnieuw kunt starten. Maar je begint helemaal niet opnieuw. Je begint met jezelf. En dat is zowel het probleem als de oplossing.

Ik hou niet van social media. Niet van de eindeloze stroom meningen, niet van de borstklopperij, niet van de snelheid waarmee onzin zich verspreidt. Niet van het moment waarop ik mezelf betrap dat ik weer even “gewoon kijk” en tien minuten later door profielen scroll van mensen met indrukwekkende banen en perfecte selfies. Als je niet echt weet wie je bent, ga je bevestiging zoeken op de meest instabiele plek die er bestaat: social media. Het vult geen leegte op. Het vergro

Emigreren is geen resetknop, geen ontsnapping of magische “nu wordt alles beter”-oplossing. Het is zwaar. Frustrerend. Keihard werken. Het tegenovergestelde van zorgeloos. De grootste valkuil? Je shit emigreert met je mee. In het begin merk je daar weinig van — te druk met zon, palmbomen, nieuwe mensen en het vinden van brood dat niet smaakt naar spons. Maar daarna? Dan boemerangt alles wat je dacht achter te laten keihard terug in je bakkes: je oude patronen, twijfels, p